Marrakesh – Essaouira – Rabat – Casablanca

Marrakesh

Het waren weer mooie weken in het zonnige Marokko. Ik ben dit keer begonnen in Marrakesh, wat toch een hele bijzondere plek blijft. Het Djemaa el Fna plein is het oude centrum waar het net als in Fes lijkt alsof de tijd honderden jaren heeft stilgestaan. Vroeger werden hier mensen publiekelijk geëxecuteerd, momenteel staat het er vol met eetkramen en mensen die met apen, slangen en andere dieren spelen om de toeristen te vermaken. Foto’s ervan heb ik alleen wat vluchtig vanuit de taxi genomen toen ik vertrok, anders moet je betalen en hou je het dierenleed alleen maar verder in stand. Al denk ik niet dat het een verschil zal maken gezien er blijkbaar nog genoeg mensen zijn die het leuk vinden om op de foto te gaan met apen die op hun hoofd geslagen worden met stokken of met slangen die bedwelmd worden zodat ze wat versuft in de zon liggen.

Essaouira

Van Marrakesh ben ik in 3 uurtjes met de bus naar de Essaouira gereisd, een relaxte kustplaats waar vooral veel mensen komen om te surfen of aan het strand te liggen. Begin jaren ’70 bezochten rockartiesten als Jimi Hendrix en Cat Stevens de stad waarmee ze Essaouira tot nu toe nog altijd in een soort hippievibe hebben gekregen. Op straat worden publiekelijk joints gerookt en om de paar straten kom je wel weer een bandje tegen die wat rockmuziek staat te spelen. In de haven wordt heerlijke verse vis binnengebracht die ze er in de restaurants serveren.

Rabat

Van Essaouira ben ik eerst nog een paar dagen terug gegaan naar Marrakesh. Daarna ben ik in 4 uur met de trein doorgereisd naar Rabat, de hoofdstad van Marokko. Waar in Marrakesh en Fez de moderne wereld ver weg lijkt is Rabat al bijna te vergelijken met Spaanse kuststeden. Het oude centrum is ommuurd en goed bewaard gebleven, daarbuiten komen er steeds meer nieuwe gebouwen bij die als kantoren of hotel gebruikt worden. Een mooie stad om zowel de historie te zien als weer een beetje onze eigen ‘normale’ wereld.

Eigenlijk heb ik 2 weken lang gewoon overal wat rondgekeken, gepraat en gelachen met andere toeristen in hostels, lekker gegeten en vooral heel erg van de zon genoten die al tot 30 graden begon te schijnen in Marrakesh. Zo lang je de moeite doet om een beetje Frans te praten zijn de locals ook allemaal erg vriendelijk, als je meteen Engels begint te praten draaien de meesten snel hun hoofd van je weg en doen ze alsof je niet bestaat.

Wat wel vermoeiend is aan Marokko is dat je bij elke taxirit van tevoren aan een ‘betrouwbaar’ iemand moet vragen wat een normale prijs is. Een taxirit die voor €10 wordt aangeboden kost eigenlijk €2 en het duurt best even voordat je daar met op- en afbieden samen op uitkomt. Zeker als je meestal eerst nog een keer moet weglopen om vervolgens weer teruggeroepen te worden door de chauffeur. Het reizen is misschien ook wel te makkelijk geworden sinds de komst van Uber en andere taxi-apps in veel landen.

Casablanca

Omdat ik maandagochtend terug vlieg vanaf Casablanca had ik van zondag op maandag nog een hotel in deze stad geboekt. Vergane glorie is waarschijnlijk de term die er het beste bij past. Een treurige vieze stad met een grimmige sfeer dat is het beeld dat ik er van heb na 1 middag. Aan het einde van de middag kwam er ook nog een vriendelijke Marokkaanse man naar me toe om me te waarschuwen dat ik ‘s avonds beter niet meer alleen over straat kon gaan hier, dan zou ik mijn iPhone en portemonnee waarschijnlijk snel kwijt zijn volgens hem. Hij wilde niet dat ik geen hekel zou krijgen aan ‘alle Marokkanen’, vandaar zijn waarschuwing. Gelukkig was ik al niet van plan om hier in het donker nog rond te gaan dwalen. Ach, niet alles kan altijd maar mooi en leuk zijn. Ik heb er wel lekker geluncht in een veel te toeristisch shopping centrum, je moet er zelf maar wat van maken als de stad het niet doet.

Bedelaars en kindercriminelen

Behalve in Dubai kom je op elke plek wel bedelaars tegen die geld verdienen dor hun hand open te houden, of door zakdoekjes te verkopen. Maar in Marrakesh waren er zelfs kinderen die bedelden om een slokje drinken, als ik met een flesje cola over straat liep bijvoorbeeld. De moeders liepen er dan smekend achteraan om te bevestigen dat ze echt geen drinken voor hun kinderen konden kopen. Dat maakte toch wel een treurige indruk, zeker gezien de extreme hitte. Je zou willen dat je ze allemaal kunt helpen maar ze zullen het toch zelf moeten oplossen daar.

In Essaouira zat ik ‘s middags met een koffie to go aan het strand wat van de zon en het uitzicht te genieten, tot ik ineens omsingeld werd door 5 kinderen van een jaar of 10 op hun kleine fietsjes. Verrast deed ik mijn oortjes uit en vroeg ik wat er aan de hand was, waarop ze begonnen te schreeuwen dat ze dollars wilden. Eentje kwam brutaal met zijn hoofd tegen mijn hoofd aanduwen om te laten weten dat ze het meenden. Ze hadden geen mesjes of andere scherpe voorwerpen vast dus ik deed m’n oortjes weer in en ze hebben nog een minuut of 5 staan roepen dat ze geld wilden, toen besloten ze om maar weer weg te fietsen en het waarschijnlijk weer bij iemand anders te proberen. Als ze zo af en toe iemand bang kunnen maken verdient het vast sneller dan zakdoekjes verkopen of bedelen, maar of dat nou de manier is…