Kandy & Ella: Tempel van de Tand, uren wachten op een trein en ziplinen vanaf Little Adam’s Peak

De afgelopen week ben ik begonnen in Kandy, de stad waar ook de Tempel van de Tand gelegen is. Een belangrijk bedevaartsoord voor boeddhisten over de hele wereld, wat maandag helemaal goed te zien was. Er was toen een boeddhistische feestdag waardoor er duizenden mensen naar de stad kwamen om allemaal in witte kledij de tempel te bezoeken.

Zelf was ik die ochtend nog onwetend gaan hardlopen in mijn feloranje shirt wat een beetje respectloos voelde toen ik iedereen in het wit gekleed zag. Eerst wilde ik terugkeren naar mijn hotel maar de mensen in witte kledij stonden overal voor me te klappen en aan te moedigen, ze leken er dus weinig moeite mee te hebben. Misschien zegt dat ook wel meteen het meeste over de boeddhisten, emotionele steun en vriendelijkheid naar anderen is 1 van de belangrijkste kernwaarden van hun filosofie.

Tempel van de Tand

Toen Boeddha in 483 voor Christus kwam te overlijden werd 1 van zijn tanden gered van de crematiebrandstapel in India. Deze werd (volgens de verhalen) toen in het geheim naar Sri Lanka gebracht en later veilig opgeborgen in de Tempel van de Tand. Die tand wilde ik dan wel eens zien en ik besloot rond 17:00 naar binnen te gaan, een uur voordat er een ceremonie zou plaatsvinden. Het is een hele mooie en extreem grote tempel maar de tand kon ik nergens vinden. Iemand die er werkte vertelde dat ik moest wachten tot de ceremonie, dan zou de tand tevoorschijn worden gehaald.

Om 18:30 begon er een ceremonie waarbij een paar mannen hard op hun trommels stonden te slaan voor een nogal kolossale deur waar niemand door mocht. Enkel een aantal monniken die hun offer aan boeddha kwamen brengen in de vorm van voedsel mochten de ruimte betreden. Achter me zag ik ineens dat iedereen in een lange rij stond om de trap op te gaan naar de verdieping erboven, dus die rij heb ik ook gevolgd.

Eenmaal boven aangekomen bleek dat de rij nog een stuk verder ging en iedereen achter een lint moest doorlopen om allemaal ongeveer 2 seconden door een luikje te mogen kijken. Achter het luik dat ze geopend hadden was een soort gouden kist te zien vol met edelstenen en parels erop. In die kist zou zich de tand van Boeddha moeten bevinden. Ik vind het een bijzonder fenomeen dat er duizenden mensen tegelijk helemaal naar Kandy afreizen om deze glimp van de tand van Boeddha op te vangen maar het is hun manier om respect te tonen aan Boeddha en te zorgen dat zijn filosofie nooit verloren gaat.

Treinreis naar Ella

Na Kandy ben ik verder gereisd naar Ella, een stadje dat op 7 uur reizen met de trein verder naar het zuiden ligt. De treinreis ernaartoe is de mooiste van heel Sri Lanka en zelfs mensen met eigen vervoer door het land reizen slaan deze treinreis zelden over. Op 7 uur tijd gaat de trein door de bergen, diepe valleien en ook langs theeplantages. Ik zat in de coupé met een paar Sri Lankaanse jongens van mijn leeftijd die misschien nog wel enthousiaster waren over het uitzicht dan de toeristen in de trein. Af en toe zat ik tijdens de toch lange rit wat slaperig door het raam te kijken en kwamen ze me helemaal enthousiast halen om het uitzicht aan de andere kant van de trein te bekijken.

De deuren van de treinen blijven tijdens het rijden gewoon open en daar maakt iedereen graag gebruik van door uit de opening te gaan hangen zoals in het filmpje hieronder.

Uitzichtpunt Nine Arches Bridge

Ella is een klein idyllisch stadje dat omringt wordt door bergen en heel veel mooie natuur. Toen ik aankwam vertelde de eigenaresse van de homestay dat er ook een uitzichtpunt in de jungle ligt waar je kunt zien hoe de treinen over de ‘Nine Arches Bridge’ heen rijden. Het was maar een goed half uur lopen van mijn hotel dus ik wilde daar wel even gaan kijken. Het aantal treinen dat er voorbij komt is echter minimaal en uiteindelijk heb ik 2,5 uur zitten wachten bij het uitzichtpunt tot er een trein voorbij kwam.

Samen met andere mensen die ongeveer net zo lang zaten te wachten moesten we toch wel een beetje om onszelf lachen toen de 45 seconden dat de trein voorbij kwam voorbij waren. Ach, het was in ieder geval een mooie plek en er was een klein barretje waar ze kokosnoten verkochten om uit te drinken dus wat heb je nog meer nodig.

Ziplinen vanaf Little Adam’s Peak

De 2e dag in Ella ben ik naar de top van de berg ‘Little Adam’s Peak’ gelopen. Behalve het geweldige uitzicht wat je daar hebt kon je ook een stuk naar beneden met een kabelbaan, wat ik van tevoren al had gereserveerd. Toen ik eenmaal op het platform stond om er vanaf te springen was mijn enthousiasme ineens ver te zoeken maar achteraf was het toch wel heel gaaf om te doen. Het filmpje dat ik van mezelf heb gemaakt tijdens het naar beneden glijden ga ik YouTube besparen.

Niks hebben alles geven

Sri Lanka is echt een heerlijk land om een maand doorheen te reizen. Behalve de natuur en het geweldige eten blijven de mensen hier toch wel het meest unieke aan de reis. Zo ging ik in Ella uit eten bij een bijna leeg restaurant waar de chef-kok eerst een half uur bij me aan tafel heeft gestaan om gewoon gezellig wat te praten. Hij had ook de hotelschool gedaan en samen zaten we wat te lachen om wat voor mensen je toch af en toe voorbij ziet komen in de horeca. Daarna maakte hij een heerlijke rijst met curry voor me, in allerlei verschillende kommetjes.

Na de curry maakte hij nog een fruitsalade en toen ik de rekening vroeg stond enkel het hoofdgerecht erop met daarop nog een korting van 10%. Ik keek de ober onbegrijpelijk aan want ik snapte niet waar de korting vandaan kwam. ‘Orders van de chef’ zei hij lachend. Ik probeerde nog een fooi achter te laten maar dat lukte met geen mogelijkheid. Dat terwijl de chef me nog verteld had dat het leven in Sri Lanka maar duur was geworden sinds de oorlog in Oekraïne. Soms snap ik gewoon niet waar al die oprechte vriendelijkheid en vrijgevigheid hier vandaan komt…