Fes: Een sprookjesachtige maar rauwe stad

Met de kruiwagen naar het hotel

Dinsdagavond ben ik aangekomen in Fes, Marokko! Omdat ik in het donker zou aankomen om 22:30 had ik via het hostel geboekt dat iemand me op de luchthaven zou op komen halen. Dat was op zich goed geregeld, er stond inderdaad een vriendelijke man klaar om me te op te halen en me in een half uur tijd naar het centrum te brengen. 

De chauffeur kon echter maar tot de ingang van de medina komen met de auto, terwijl mijn hostel midden in de medina lag. De medina is een wirwar van kleine straatjes en smalle steegjes waar je overdag al echt kunt verdwalen maar in het donker is dat toch net iets vervelender. De ingang bleek achteraf de achteringang wat in het donker een verlaten parkeerplaats was met wat zwerfhonden en katten.

De chauffeur zei dat ik er wel zou komen met Google Maps waarop ik met 0 bereik op mijn telefoon toch een beetje zenuwachtig begon te worden en die chauffeur zeker niet ging laten vertrekken. Gelukkig had hij meteen een oplossing, hij belde iemand die binnen 10 minuten met een kruiwagen naar de ingang van de medina kwam gelopen om mijn bagage in te doen en me voor €2,50 de weg te wijzen naar mijn slaapplek. Overdag staan die mensen daar standaard maar ‘s avonds moet je blijkbaar geluk hebben dat je chauffeur dat wil regelen. Heel fijn, want van de smalle donkere steegjes waar we doorheen moesten lopen zou ik in mijn eentje niet heel gelukkig worden en het hostel had ik anders nooit gevonden. Maar met die kerel en z’n kruiwagen was het toch wel een grappige ervaring.

De medina van Fes

Het hostel dat ik geboekt had is eigenlijk een Riad, daar zijn er heel veel van in Marokko en eigenlijk zijn het hotels die gemaakt zijn van de huizen waar vroeger de rijkeren in woonden. Het is een gebouw met 4 verdiepingen waar overal kamertjes verstopt zitten en bovenop een heerlijk rooftop terras zit waar ik lekker in de zon heb kunnen werken op m’n laptop of een beetje relaxen met andere reizigers.

Toen ik ‘s ochtends na het ontbijt voor het eerst het hotel uitging om de medina in het daglicht te bekijken was ik toch wel erg onder de indruk van alle kleine chaotische straatjes en steegjes waar ze voor ieder product een ander winkeltje geopend hebben lijkt het. De verkopers zijn tot mijn verbazing eigenlijk niet eens echt opdringerig hier. Naar restaurants en koffiebarretjes moet je wel echt zoeken, gezien veel restaurants in de hoogte zijn gebouwd en een groot dakterras hebben terwijl je eerst door een smal steegje een deur in moet en zo het restaurant binnen kunt komen. 

De medina zit ook vol met vage figuren die je ongevraagd willen helpen, de weg werd me hier de eerste dagen meer dan eens per dag spontaan geblokkeerd door iemand die zei dat ik er niet door mag omdat ik geen moslim ben en hij me de weg wel even zal wijzen als gids van de medina. Totale onzin natuurlijk, behalve in bepaalde gebouwen mag je hier als niet-moslim gewoon overal komen. Kinderen van hooguit 6 jaar oud die me een hand geven en zich voorstellen en dan even later hun hand openhouden omdat ze geld voor eten willen hebben. Of er lopen mensen met me mee die me hasj willen verkopen en trots laten zien wat ze op zak hebben, nee bedankt. Na een paar dagen hadden de meesten wel door dat ik niks nodig had en werd ik door dezelfde vage figuren vriendelijk begroet als monsieur Hollanda en voelde het een stuk comfortabeler om hier alleen rond te lopen.

Koeien- en kamelenkoppen aan de muur

In de medina van Fes voelt het elke dag alsof je honderden jaren terug de tijd in wordt gebracht. De slagers hebben de koppen van koeien en kamelen voor hun kraam hangen om te laten zien welk vlees ze verkopen, overigens waarderen ze het niet echt als ik daar foto’s van sta te maken. Toen ik mijn telefoon tevoorschijn haalde om een bloederig geitenhoofd te fotograferen werd ik al meteen boos gewezen op het feit dat dat niet de bedoeling was, de andere foto’s heb ik dus maar een beetje stiekem gemaakt in het voorbijgaan. Oude mannen lopen hier nog met paarden en ezels door de smalle straten om hun spullen te vervoeren en ‘verse vis’ ligt heel de dag in bakken zonder ijs tussen de zwerfkatten, honden en vliegjes.

Van Riad hostel naar Riad hotel

In het hostel heb ik weer veel leuke mensen leren kennen. Met de meesten heb ik gezellig een drankje gedaan op het rooftop terras, met een man uit Ierland was het zo gezellig dat we ook nog lekker uit eten zijn gegaan samen.

Na 4 dagen in een hostel had ik wel weer behoefte aan een eigen kamer, dus ben ik gewisseld naar een Riad hotel. Een vriendelijke oude man wachtte me op met een kop Marokkaanse thee en omdat ik behalve de medina nog niet veel van Fes had gezien regelde hij meteen, zonder opdringerig te zijn, een gids voor me die me kon rondleiden in de andere delen van de stad. Het blijft iets bijzonders als je buiten Europa in ‘zulk soort’ hotels incheckt waar de eigenaar rustig een half uur de tijd neemt om wat te praten en te lachen om je vervolgens pas naar je kamer te brengen.

Omdat de gids me al binnen een uur zou ophalen nam de eigenaar van het hotel me mee naar zijn buurman, die een lekker restaurant heeft. De eerste paar minuten stonden ze wat agressief in het Arabisch tegen elkaar te praten waarop ik vroeg wat het probleem was. De eigenaar van het hotel was blijkbaar voor me aan het onderhandelen over de prijzen want hij wilde dat ik zo goedkoop mogelijk zo veel mogelijk eten zou krijgen, ik was immers zijn gast zei hij. Een beetje ongemakkelijk voelde het wel dat iemand voor je aan het afdingen is in een restaurant maar na een kleine 10 minuten gaven ze elkaar een hand en mocht ik voor 50% van de normale prijs genieten van een lekkere en uitgebreide lunch, zo werkt het hier blijkbaar.

Rondleiding door Fes

De rondleiding door Fes was ook heel mooi, ze hebben me onder andere naar een uitzichtpunt gebracht waar je over de hele omgeving heen kon kijken. Toen viel eigenlijk pas op dat de medina volledig omringd is met velden vol met olijfbomen. Verder zijn we naar het paleis gereden waar de koning verblijft als hij in Fes is, we zijn door de Joodse wijk gegaan en naar een bedrijf waar ze van klei de mooiste keramische producten maken. Een man zonder tanden zat er al meer dan 30 jaar iedere dag om met zijn handen de bijzonderste producten te creëren. Uiteraard werd ik daarna naar een winkel gebracht waar ze die spullen verkochten, maar toen ik na even rond te kijken besloot om niks te kopen bleef de gids van het bedrijf nog altijd vriendelijk.

Volgende bestemming: Brussel – Marrakesh

Morgen zit het er weer op en vlieg ik terug naar Brussel. Fes was echt een cultuurshock met elke dag weer kleine bijzondere verassingen om mee te maken. De heerlijke Marokkaanse tajines, pastilles en uitgebreide ontbijtjes maakten de dagen compleet en mijn volgende trip naar Marokko is al geboekt, 27 februari vertrek ik naar Marrakesh! 5 jaar geleden nam m’n vader mij en Joep er voor het eerst mee naartoe en ik ben heel benieuwd hoe het is om er terug te komen.